အလုိမ႐ွိ
ၿမိဳ႕ျပရဲ့မီးေရာင္ေတြလွတာၾကည့္ရင္း
လတစင္းကိုငါေမ့ခဲ့တယ္။
လကြယ္တမဆန္း
လဆမ္းလဲငါမသိ၊
စိတ္႐ွိတုိင္းဆုိလွ်င္
လကုိငါအလုိမ႐ွိ။
မနက္ထအလုပ္ဆင္း
ညေနခင္းအလုပ္ျပန္၊
ဒီလုိပုန္မွန္အလုပ္႐ႈပ္ရင္းေနမင္းကုိငါေမ့ခဲ့တယ္။
ေလာကစည္းစိမ္ကုိဖ်က္
ဦးေႏွာက္႐ွိတုိင္းေဖာက္ျပန္၊
ေပါက္ကရႀကံၾကည့္
အခန္းျပည့္ေလွ်ာက္အန္
ေဗ်ာင္းဆန္ေအာင္မူးရင္း
ဘ၀ကုိငါေမ့ခဲ့တယ္။
ပိုက္ဆန္မ႐ွိတာမဆန္း
သိကၡာေတြငါမလြမ္း
သြားစမ္း ---------------
အတၲတစ္ခြက္ထပ္ခ်ၿပီးႀကိမ္ဆဲ
ကုိယ့္ဖာသာေအာ္ဆဲမိသည္။
ငါ့ကုိယ္ငါလဲအလုိမ႐ွိ။
Composer ။ ။ေမာင္ဗမာ
0 comments:
Post a Comment